Zegen door pijn…

Kenmerkend voor het werken met mensen die hulp nodig hebben, is dat hun situatie vaak niet de vrolijkste is. De ca. 3000 mensen die regulier voedselhulp ontvangen, waarvoor velen van hen minimaal eenmaal per maand in rijen staan te wachten, doen dat niet omdat het zo heel erg goed met hen gaat. En de ca. 200 protegees die we hebben in ons medische programma, zijn daar niet in opgenomen omdat ze zo gezond zijn.

En dan komt het helaas ook voor dat ondanks alle moeite en steun onze handen te kort zijn. En zo overleed eind november Michalina Grala, een vijfjarig meisje, bij wie drie jaar eerder een neuroblastoom werd vastgesteld, vlak na het overlijden van haar moeder, ook aan kanker…

Drie jaar lang hebben vele mensen zich ingezet voor fondswerving om speciale, experimentele behandeling mogelijk te maken, die op geen enkele manier door het Poolse ziekenfonds vergoed zou kunnen worden. Drie jaar lang was er hoop, en heeft Stichting Bread of Life intensief Michalina en haar vader Przemek bijgestaan.

Op dit moment is er verder intensief contact met Przemek, in zijn vreselijk moeilijke rouwproces van verlies van zowel zijn vrouw als zijn dochter. En ook, rekening houdend met zowel zijn gevoelens als ook de publieke opinie van alle donoren en lokale media, over wat we als Bread of Life kunnen en moeten doen met de financiële middelen die specifiek voor Michalina waren ingezameld en grotendeels niet benut konden worden. Vooral omdat ze uitsluitend bedoeld zijn ten behoefte van onze protegees.

We zijn dankbaar met de wens van Przemek om deze middelen in te mogen zetten voor aankoop en aanpassing van een nieuw onderkomen voor Bread of Life in Kalisz – met name als consultatiecentrum voor ondersteuning en therapie van jonge kankerpatiënten, te noemen naar Michalina, maar ook als kantoor voor de afdeling Kalisz zelf.

Het bezoek aan de notaris voor het tekenen van het voorlopig contract gaf een dubbel gevoel, maar toch overheerste dankbaarheid om door de pijn van de familie Grala heen de mogelijkheid te krijgen om tot steun en zegen te zijn voor veel meer jonge patiënten en hun families, die voor vergelijkbare uitdagingen zullen komen te staan. We buigen ons hoofd.