De ondersteuning van Mozes

In mijn blog in december “De kunst van het wachten in de Poolse Bergen” haalde ik het voorbeeld aan van Mozes die ogenschijnlijk zinloos 40 jaren achter schapen aanliep, al wachtend. Ogenschijnlijk, want de tijd van wachten was cruciaal.

De laatste tijd raakt een ander voorbeeld uit het leven van Mozes me: het verhaal uit Exodus 17, waar Mozes het volk Israël zegende in de strijd. Hij wilde wel, maar kon niet meer. Alleen met de hulp van Aaron en Hur, die zijn handen omhoog hielden, kon hij niet aflatend zegenen.

Door alles wat de laatste anderhalf jaar gebeurd is, heb ik ook te vaak het gevoel niet meer te kunnen. Maar gelukkig heb ook ik dan familie en vrienden, die als Aaron en Hur me concreet ondersteunen… En krijg ik de kracht om door te blijven gaan in het werk waar ik me toe geroepen weet!