Een volgende bladzijde wordt omgeslagen

Sommige momenten in het leven zijn mijlpalen – soms overvallen je ze, wat ik helaas onlangs teveel heb meegemaakt, en soms zie je ze van verre aankomen.

Zo eentje die zich feitelijk al jaren aandiende is op dit moment in volle gang…: Eind april heb ik hier al trots gemeld dat Jadwiga haar middelbare school met groot succes had afgesloten. Vanaf dat moment volgden de diverse onderdelen van die ene mijlpaal zich op:

• In mei deed Jadwiga in negen onderdelen landelijk eindexamen. Waarbij het er niet alleen om ging om het te halen, maar vooral om een zo hoog mogelijke score te halen voor een betere kans tot kwalificatie voor een gewilde studierichting… De druk was best hoog.
• Omdat het vrijwel onmiddellijk duidelijk was, dat “dat halen” wel zou lukken, hebben we het resultaat van al die inspanningen gevierd met de hier beschreven reis naar Engeland. Wat een feest!
• Vervolgens het proces van inschrijving voor mogelijke studierichtingen… Psychologie, Internationale betrekkingen, of toch nog iets anders als plan B, C, of verder? Naar de universiteit van Kraków, Toruń, Lublin, Gdańsk…? Of toch ergens anders?
• De laatste twee weken van juni, tussen aanvragen van studierichtingen en de feitelijke kwalificatie hebben we met z’n tweetjes in Nederland doorgebracht, op de boerderij van onze vrienden Gerrit & Mirjam de Baat. Tot rust komen, familiebezoek, leuke tripjes, maar vooral ook even afstand van alle school- en studiestress. Want vanaf juli zou vakantie er niet echt meer inzitten.

• En toen kwamen de kwalificaties door – in de meeste gevallen toegelaten! Wat nou plan B? Nee, het werd de eerste keus: Psychologie in Toruń! Aan een hele goede universiteit, in een van de mooiste steden van Polen, maar een uur of 2 bij Poznań vandaan. Een grote zegen!

• En toen de formaliteiten van aanmelding en een kamer gaan zoeken… Ook dat werd een mooi verhaal, met een droomplekje dat door een heel correcte huisbaas net niet aan Jadwiga haar neus voorbij was gegaan. Weer Halleluja!

En zo zitten we samen in een mix van grote dankbaarheid aan de ene kant, en aan de andere kant het onbekende van op zichzelf gaan wonen voor Jadwiga en het empty-nest syndroom voor mij…

Maar, met dat ik de zegen zie op alle genoemde stappen, overheerst toch de dankbaarheid. We gaan het allemaal zien…